>Τι κρύβει το χαμόγελο…
>
Μεγαλειώδες και ταπεινό…
Μυστηριώδες και διαφωτιστικό…
Αγνό και πονηρό…
Ένα χαμόγελο, ικανοποίησης μεν αλλά και προσδοκίας καθώς ο άνθρωπος προσπαθεί αιωνίως να κατασκευάσει ματαίως τον πύργο της Βαβέλ. Αλλά το χαμόγελο… το χαμόγελο… είναι μια στιγμή. Η ενδοσκόπηση, η αυτο-επιβεβαίωση, του εγωισμού κυρίως. Αυτής της έμφυτης ιδιότητας που κινεί πολλές πράξεις των ανθρώπων.
Σε αντίθεση με την άλλη πλευρά, αυτή της αγάπης και της προσφοράς της, του δύσκολου δρόμου που οδηγεί στην ψυχοσωματική αγαλλίαση. Την στιγμή που πραγματοποιείται, ο εγκέφαλος εκκρίνει χημικές ουσίες και ο άνθρωπος νιώθει πως περιβάλλεται από μια δροσερή θεϊκή αύρα, τη παρουσία του Θεού και της αρμονίας Του. Τη στιγμή εκείνη, ναι, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, το χαμόγελο συνοδεύεται από το δάκρυ, αυτό της συν-κίνησης. Τι συν-κινείται;
Η ψυχή. Τι άλλο;